Permakültür diye yola düşmemizin nedenlerinden biri, yaşlılık günlerimizde el ayak tutmaz olduğunda, çok uğraşmadan bize bakacak bir gıda ormanı kurmaktı.
Ahlatdede'nin birçok yerinde minik gıda ormanları var. Bkz. aşağıdaki iki fotoğraf:
Bu ağaç, çalı grubunun içinde; badem, kuşburnu, yabani kuşkonmaz, yemişen (alıç), mis armudu (ahlata aşılanmış) menengiç birarada mutlu mesut yaşıyor. Budanmadan, sulanmadan, gübrelenmeden. Arazinin çeşitli yerlerinde buna benzer birçok adacık var. Orak elması, kaba elma, papaz eriği, hamıtatlı dedikleri başka bir erik türü, 5-6 adet menengiçe aşılanmış antep fıstığı, bolca ahlat ve badem. Ahlata armut çeşitlerini, bademe de kayısı ve şeftali aşılanabiliyormuş. Haziran ayında göz aşısı ile meyve ağaçlarını çeşitlemeye çalışacağız.
Yapilmisi var, ha!;) Ne sans!
YanıtlaSil