Kasım başında hava soğumaya başlayınca karavanda yaşam zorlaştı. Gündüzleri güneşli saatler iyi hoş ancak son birkaç gece soğuktan uyuyamadık. Şimdilerde nasıldır bilmiyoruz.
Kanatlı ailesini güvenilir ellere teslim ettikten sonra, karavanı köyde bir bahçeye taşıdık. Biraz şarap, üzüm kurusu, elma sirkesi, erik kompostosu derken arabanın arkasında bir Zuzu'luk yer kaldı. Yaşlı kızımız Saha'yı da sepetine koyup güneye göçtük.
Ufuk'un tohum topları ne alem meraktan ölüyoruz. Yediveren çilekleri epey bıyık atmıştı, gelmeden önce çiçeklenmişlerdi çileğe durdular mı acep? Yakın olsak da haftada bir dolaşsak...
Neyse Nisan başında ilkinden daha hevesli ve umutlu olarak döneceğiz toprağımıza... Kazdağı'nı özlesek de kışın güneyde olmanın ayrı bir keyfi de yok değil.
Bahara kadar hoşçakalın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder